2 โครินธ์ 5 : 17 เหตุฉะนั้นถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆก็ล่วงไป นี่แน่ะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น
1 เปโตร 4 : 8 ที่สำคัญยิ่งกว่าอะไรหมดก็คือจงรักซึ่งกันและกันให้มาก เพราะว่าความรักลบล้างความผิดมากมายได้
สิ่งที่หาได้ยากยิ่งในโลกปัจจุบันนั้นก็คือ
- ถ้อยคำที่จริงจังแน่นอนจากผู้คน
- ลูกที่ทำให้พ่อแม่มีความสุขอยู่เสมอ
- คนที่รู้ใจทุกอย่าง
- คนที่รักเราจริงๆ
ต้องการความรักอย่าบีบบังคับความรัก..เพราะความรักไม่อาจสร้างได้ด้วยการบีบบังคับให้เกิดขึ้นตามที่ต้องการ..แต่ความรักเป็นพัฒนาการที่เกิดขึ้นจากเงื่อนไขโดยตัวของมันเอง..จากประสบการณ์..จากความเข้าใจ..และจากการเรียนรู้
.
มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยขัดใจคนที่ตนรักใคร่เอ็นดู..เขาชอบสิ่งใดก็จะให้สิ่งนั้น..แม้เขาไม่ขอก็ยังอยากจะเสนอให้..เป็นความสุขอย่างหนึ่งของมนุษย์ที่ได้ทำให้กับคนที่ตนรัก
แต่บางอย่างสำหรับบางคนอาจจะเห็นว่าทำได้ยาก..ซึ่งในความเป็นจริงอยากจะบอกว่าไม่มีสิ่งใดที่ยากเกินกว่าที่เราจะกระทำเพื่อพัฒนาตนเองและพัฒนาความรักให้เกิดขึ้นในชีวิต..โดยอาศัยหลักง่ายๆ 4 ข้อก็คือ
- ฝืนทำ (แรกๆ ที่ฝืนทำจะรู้สึกไม่คล่องแต่ต้องแข็งใจทำต่อไป)
- ฝึกบ่อยๆ จนกลายเป็นนิสัยที่ดีงาม
- ข่มจิตใจ..อย่าเพิ่งเลิก..อย่าเพิ่งท้อถอย..ถ้าผลที่กระทำออกมาไม่ถูกใจ..จงข่มใจทำต่อไป
- ลดความเป็นตัวเองลงไป..ต้องหมั่นลดความเป็นตัวเองอย่ามี Ego สูงมากนัก..หรือคิดถึงแต่มาตรฐานของตัวเองตลอดเวลา..เพราะจะทำให้ไม่สามารถรับสิ่งดีใดๆ ได้เลย..
ทุกคนมีความสามารถ..มีความถนัดเป็นของตนเอง..เขาเหล่านั้นย่อมจะสบายใจเมื่อได้อยู่ในสังคมที่ชื่นชมในความถนัดของเขา..เพราะจะทำให้เขาเป็นคนเด่นมีความสำคัญในสังคมนั้น..แต่เขาจะรู้สึกด้อยเมื่อเข้าไปอยู่ในสังคมที่มิได้รู้สึกยกย่องในความถนัดหรือความสามารถของเขา
คำติหรือคำชม ของคนนั้นไม่มีอะไรแน่นอนนัก..คนดีแสนดีคนเขาก็ติถ้าเขาไม่ชอบ..คนเลวแสนเลวก็ยังมีคนชมเมื่อเขาชอบ ดังนั้นสำหรับมนุษย์แล้วทางที่ดีที่สุดก็คือ ใครจะติ ใครจะชม ก็ปล่อยไป ให้เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด..
คนส่วนใหญ่กลัว “เขาว่า” มากเหลือเกิน คำว่า “เขาว่า” หมายถึงคนทั้งหลายอื่นๆ นอกจากตัวเอง..บางคนถึงแม้จะแน่ใจว่าสิ่งนี้ดีถูกต้องแล้ว..แต่ก็ไม่กล้าทำเพราะเสียง “เขาว่า” ดังนั้น คำว่า “เขา” เลยเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลก..และถ้ากลัวอย่างนี้ก็เลยไม่ต้องทำอะไร..เพราะ “เขา” นั้นมีมากเหลือเกิน..แต่ละคนก็มีความเห็นไปคนละอย่าง ตรงกันบ้างไม่ตรงกันบ้าง..
ดังนั้นถ้าการกระทำใดๆ ที่กระทำนั้นไม่ผิดไปจากมาตรฐานของความเป็นคนของพระเจ้า..(ตามจิตสำนึกผิดและชอบ)..ไม่ผิดศีลธรรม..ไม่ผิดกฎหมาย..ไม่เบียดเบียนใครหรือไม่ทำให้ใครเดือดร้อน…ก็ทำไปเถอะ..อย่าไปกังวลกับเสียง “เขาว่า” ให้มากจนเกินไปนัก.. เพราะไม่ว่าจะอย่างไรพระเจ้าจะทรงยกชูทุกท่านที่พระองค์ทรงรักและรักพระองค์ให้มีชีวิตอยู่ได้อย่างมั่นคงและปลอดภัย..ด้วยความหวังและความเชื่อจนกว่าพระเยซูจะเสด็จมารับไปสู่แผ่นดินของพระองค์ในที่สุด
