แม้จะมีสิ่งต่างๆ มากมายอยู่รอบตัวเรา แต่มิใช่ว่าทุกสิ่งจะเป็นของเรา และแม้เราจะมีบางอย่างเป็นของเรา แต่ก็มิใช่ว่าเราจะใช้ประโยชน์จากทุกอย่างที่เรามีได้ ด้วยเหตุนี้เราจึงยังต้องการที่จะมีสิ่งต่างๆ เพิ่มมากขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการในชีวิตของเรา คำถามที่คนส่วนมากอยากรู้คำตอบจึงได้แก่คำถามที่ว่า “ทำอย่างไรจึงจะมี” หรือ “ทำอย่างไรจึงจะมั่งคั่งร่ำรวย”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้โดยไม่มีการทำอะไรก่อน หรือไม่มีผลใดเกิดขึ้นได้โดยไม่มีเหตุ ทุกสิ่งล้วนเกิดมาได้เพราะมีการทำให้เกิด หรือสร้างให้มี เหมือนที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ไบเบิลว่า “ในปฐมกาลพระเจ้าทรงเนรมิตสร้างฟ้าและแผ่นดิน” (ปฐมกาล 1:1)
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นมาได้เพราะมีการทำให้เกิด ดังนั้นการมีจึงเกิดจากการสร้าง การสร้างจึงเป็นจุดกำเนิดของสรรพสิ่ง การสร้างทำให้มี ดังนั้นการสร้างจึงเป็นต้นกำเนิดของความมั่งคั่ง ใครสร้าง คนนั้นก็มี ใครไม่สร้าง คนนั้นก็ไม่มี ใครสร้างมาก คนนั้นก็มีมาก ใครสร้างน้อย คนนั้นก็มีน้อย การมีหรือไม่มีจึงขึ้นอยู่กับว่าเราสร้างหรือไม่สร้าง และจะมีมากหรือมีน้อยก็ขึ้นอยู่กับเราสร้างมากหรือสร้างน้อยเท่านั้น
ใครไม่สร้างอะไรเลย เขาก็จะไม่มีอะไรเลย นี่คือสาเหตุที่ขาดแคลน ใครสร้างน้อย เขาก็มีไม่พอ นี่คือสาเหตุที่ยังยากจน ใครสร้างปานกลาง เขาก็มีพอกินพอใช้ นี่คือที่มาของความพอเพียง และใครสร้างมาก เขาก็มีเกินความต้องการ นี่คือต้นเหตุของความมั่งคั่งร่ำรวย
จงทำแล้วจะเกิด จงสร้างแล้วจะมี สร้างให้เพียงพอแล้วจะไม่ขาดแคลน สร้างให้มากแล้วจะมีเหลือเฟือ เมื่อมีเหลือเฟือแล้วก็ไม่มีความจนให้ต้องทุกข์อีกต่อไป เหลือแต่การแบ่งปันให้ผู้อื่นเพื่อความสุขความยินดีเท่านั้น
